Het is december 2020 en de tweede lockdown is net begonnen. Ik zit in de auto en rij in het donker naar huis. Hoe kan ik nu behulpzaam zijn in deze donkere tijd? Is een vraag die uit het diepst van mijn ziel omhoog rijst. Het is een oprechte vraag waar ik een onverwacht antwoord op krijg. Ik mijn geestesoog zie ik een beeld van mensen uit heel Nederland die op pad gaan. Vanuit hun eigen woonplaats wandelen ze naar een centraal punt in Nederland. Hun intentie is om al lopend een spoor van licht te trekken door het hele land. De naam van het project is Lichtlinten. Het is een modern pelgrimsproject in Nederland.

Een prachtig visioen, waar mijn hart warm van werd. Maar dan? Hoe pak ik dat aan? Ik voel bij dit project heel sterk dat ik uit de weg mag gaan en mag aanschouwen hoe het zich wil ontvouwen. Maar dat betekent niet: achteroverleunen en niets doen. Integendeel.

Wat ik het afgelopen jaar hebt ontdekt is dat als ik een rondje ga rennen, dat dat de makkelijkste manier is voor me om uit de weg te gaan. Ik laat automatisch mijn gedachten de vrije loop. En opeens is er dan een beeld van wat ik nu, deze ochtend, zou kunnen doen. Het voelt meer en meer alsof er ergens “daarboven” iets of iemand is die overzicht heeft op het grote geheel. Vanaf die positie is het beeld al compleet. Maar voor mij voelt het alsof ik puzzelstukjes aangereikt krijg. In een volgorde die me soms voor raadsels stelt. Het voelt namelijk lang niet altijd logisch! Tsja, en mijn rationele brein vind dat toch wel het fijnste. Als ik het óok mag snappen. En daar komt dan overgave om de hoek kijken.

De eerste stap van deze 1000-mijl journey was: ‘vraag een domeinnaan aan’. Dat verraste me al, ik had gedacht het gewoon als project onder te brengen op mijn andere website van de wonderacademie. Maar ik heb braaf gevolgd en hier volgden allerlei andere stappen op, die ik anders niet genomen had. Gaaf he?

Zo terugkijkend naar de eerste maanden achter de schermen merk ik dat ik aan het genieten ben. Hoe mooi zich alles heeft ontvouwt. En dat geeft me nu vertrouwen. Dat voor alles waarbij ik in dit moment den: “hellup, hoe moet dat dan allemaal!”, dat daar ook al een antwoord voor klaar ligt. Het enige wat ik hoef te doen, is dit blogbericht te tikken. En een plaatje erbij te maken. Want dat is wat ik vanochtend tijdens mijn renrondje hoorde…